کد مطلب:124735 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
عبرتی دیگر
البته این نكته عبرت آموز را نباید از نظر دور داشت كه این سرنوشت كه مردم بصره و كوفه نتیجه سهل انگاری های آنان بود كه در زمان علی علیه السلام رخ داد. مردم كوفه گرچه بیشترین پشتیبانی را از علی علیه السلام داشتند و لیكن بصره كاملا در مقابل امام علی در جنگ جمل بود و كوفه و پیرامونش نیز در پایان جنگ صفین نتوانست از علی حمایت كند و توطئه داوری و حكمیت را منتفی سازد. كوفیان نیز از شورش اشعث بن قیس عامل نفوذی معاویه تحت تأثیر قرار گرفتند! و اختلاف عمیق باعث شد امام همام هم تن به داوری تحمیلی و هم داور تحمیلی بدهد. دود این فتنه بعد از صفین متصاعد و در بلاد
[ صفحه 112]
اسلامی منتشر شد، مردم بصره و كوفه را آنگونه به ذلت نشاند. آری نتیجه این سرنوشت در اثر آن روش است، كه روش ها سرنوشت های متناسب با خود را درپی دارند كه تخلف پذیر نخواهد بود.
آنگاه كه علی سپاه خویش را دعوت به پایداری می كرد. آنگاه كه علی با صدای رسا عراق را در برابر شام دعوت به مقاومت می نمود. آنگاه كه علی از اعماق قلب آه می كشید! آنگاه كه علی ابراز می كرد حاضرم ده تن از اصحاب خودم را با یك تن از اصحاب معاویه معاوضه كنم! آنگاه كه دعا می كرد كه خدایا من را از این مردم بگیر و دیگران را بر آنان مسلط ساز.
این ناله ها در عرش برین اجابت می شود و علی با چهره خونین از میان مردم رخت برمی بندد و مجتبی حسن جام تلخ زهرآگین صلح تحمیلی می نوشد! تلخ تر از آن در مسجد نبوی و حرم رسول الله صلی و الله و آله شاهد لعن بر علی و آل علی می شود! آنگاه پی آمد این سهل انگاری های مردم، ذلت آنان است و این گونه اوضاع بر كوفه و اطراف مستولی می گردد. زیاد بن ابیه ها مسلط می شوند و این گونه مردم رابه صلابه می كشند و این گونه از كشته ها پشته می سازند.
هشدار بر امت اسلامی كه از رهبری به حق فاصله گیرد.
البته این آغاز سناریو بر مردم كوفه و نمایش یك حلقه آن است. این سریال در شرایط و فضاهای مشابهی كه در اثر روش های مشابه مردم این منطقه توسط تیره و تبار همین روش تداوم یافت. حلقه های بعدی آن توسط عبیدالله بن زیاد فرزند همین زیاد و نیز حجاج بن یوسف ثقفی و حجاج ها بارها به نمایش درآمد. كه تكرار این سرنوشت ها بازتاب روش های متشابه می باشند كه انسان را به یاد
[ صفحه 113]
هشدار قرآن كریم فرو می برد كه: فاعتبروا یا اولوا الابصار.
[ صفحه 112]
اسلامی منتشر شد، مردم بصره و كوفه را آنگونه به ذلت نشاند. آری نتیجه این سرنوشت در اثر آن روش است، كه روش ها سرنوشت های متناسب با خود را درپی دارند كه تخلف پذیر نخواهد بود.
آنگاه كه علی سپاه خویش را دعوت به پایداری می كرد. آنگاه كه علی با صدای رسا عراق را در برابر شام دعوت به مقاومت می نمود. آنگاه كه علی از اعماق قلب آه می كشید! آنگاه كه علی ابراز می كرد حاضرم ده تن از اصحاب خودم را با یك تن از اصحاب معاویه معاوضه كنم! آنگاه كه دعا می كرد كه خدایا من را از این مردم بگیر و دیگران را بر آنان مسلط ساز.
این ناله ها در عرش برین اجابت می شود و علی با چهره خونین از میان مردم رخت برمی بندد و مجتبی حسن جام تلخ زهرآگین صلح تحمیلی می نوشد! تلخ تر از آن در مسجد نبوی و حرم رسول الله صلی و الله و آله شاهد لعن بر علی و آل علی می شود! آنگاه پی آمد این سهل انگاری های مردم، ذلت آنان است و این گونه اوضاع بر كوفه و اطراف مستولی می گردد. زیاد بن ابیه ها مسلط می شوند و این گونه مردم رابه صلابه می كشند و این گونه از كشته ها پشته می سازند.
هشدار بر امت اسلامی كه از رهبری به حق فاصله گیرد.
البته این آغاز سناریو بر مردم كوفه و نمایش یك حلقه آن است. این سریال در شرایط و فضاهای مشابهی كه در اثر روش های مشابه مردم این منطقه توسط تیره و تبار همین روش تداوم یافت. حلقه های بعدی آن توسط عبیدالله بن زیاد فرزند همین زیاد و نیز حجاج بن یوسف ثقفی و حجاج ها بارها به نمایش درآمد. كه تكرار این سرنوشت ها بازتاب روش های متشابه می باشند كه انسان را به یاد
[ صفحه 113]
هشدار قرآن كریم فرو می برد كه: فاعتبروا یا اولوا الابصار.